Afetler sadece can ve mal kaybına değil, hayatta kalanlarda psikolojik travmalara da neden olmaktadır. Fransız haber ajansı AFP’nin depremin özellikle çocuklarda yarattığı psikolojik duruma ilişkin yaptığı çalışmada, depremzedelerin ailelerinden örnekler verildi. Depremzede Serkan Tatoğlu, çocuklarına sürekli “Baba ölecek miyiz?” diye sordu. sorduğunu söylüyor. Dört çocuğunu depremden kurtarmayı başaran Tatoğlu’nun 6 yaşındaki kızı, sürekli “Ölecek miyiz?” diye sordu. sormaya devam et. Tatoğlu ailesi, depremin merkez üssü olan Kahramanmaraş’ta yaşıyordu. Yaşanan facianın ardından AFP’ye konuşan Tatoğlu, “Bu kazada çocuklarım çok etkilendi. Geniş ailemizden 10 kişiyi kaybettik. Çocuklarım hala bilmiyor, söyleyemedim. En küçük kızım o.” Travma geçiriyor. ‘Baba ölecek miyiz’ diye soruyor. Ölü görmelerini istemiyorum. Eşimle ben onlara hep sarılıyoruz. Her şey düzelecek diyoruz.” İyi olmadığını ve uyuyamadığını söylüyor. Kahramanmaraş’a yardım için gelen Psikolog Dr. Şüeda Deveci, hem travma yaşayan yetişkinlerle hem de çocuklarla ilgilendiğini belirterek, “Herkes bana güçlü ol diyor ama ben hiçbir şey yapacak kadar güçlü hissetmiyorum. Ben de öyle hissediyorum.” çocuklarıma bakacak kadar güçlü hissediyorum. Yemek bile yiyemiyorum… Çarpıcı olan, bu çizimlerde zaten ortaya konan şey.”
Çocuklar yeni durumlara hızla uyum sağlar
Çocuk hakları uzmanı Esin Koman, “Önce çocuklar için bir yol haritası hazırlanmalı. Çünkü onlar her şeye anne babalarından daha hızlı uyum sağlıyorlar. Bu nedenle onların psikolojileri ve durumlarıyla ilgili hızlı hareket etmeliyiz” diyor. Kurtarılan çocuklar, “Annem nerede, babam nerede, beni kaçırıyor musunuz?” diye sordu. Cumhurbaşkan Yardımcısı Fuat Oktay’ın açıkladığı rakamlara göre, bugüne kadar enkazdan çıkarılan 574 çocuğun anne ve babası o sırada yoktu. Bunlardan sadece 76’sı daha sonra ailelerine kavuştu.200 gönüllü psikolog, avukat ve doktordan oluşan bir grup, bu iş için afetin olduğu 10 ilde merkezler kurdu. Amaçları yalnız kalan çocukları tespit etmek ve onları aile üyelerinin yakınlarının koruması altına almaktır.
Çocuğunu arayan birçok aile var.
Bu grubun üyelerinden Hatice Göz, Hatay’da eğitimini sürdürüyor ve çocuğunu arayan çok aile olduğu için çok telefon geldiğini söylüyor. Göz, “Hastane kayıtları ile bize gelen soruları sürekli karşılaştırıyoruz. Dün baktığımda kayıp çocuk sayısı 180’e çıkmış. Sadece 30 çocuğumuza ailelerini kavuşturabildik.” Enkazdan çıkarılan çocuklar en yakın hastaneye götürülüyor ve çoğu zaman yanlarında aileden kimse yok. Çocuk konuşamıyorsa ailesi onu bulamıyor.”
Yoruma kapalı.